Θα τα πούμε του χρόνου το καλοκαίρι…

Το κωμικό αν όχι το τραγικό είναι πως κάποιοι (δυστυχώς και εντός Βουλής) θεωρούν πως τα 72 δισ. της Ε.Ε θα μας σώσουν. Και ας μείνουμε όπως είμαστε.

Τους ρωτάς αν μετράνε καλά τα νούμερα με τις εξαγωγές μας (μιας και η εσωτερική κατανάλωση θυμίζει το 1952…) και πώς θα τα βολέψουμε, αφού κόστος παραγωγής και παραγωγικότητα πάει από το κακό στο χειρότερο,  όσο η χαβούζα του κράτους καταβροχθίζει όλα τα λεφτά. Και τι σου λένε;

Μπα…, γενικό είναι το κακό. Όταν διορθωθούν τα πράγματα, η Ελλάδα δεν θα πιάνεται…

Τους ξαναρωτάς, αν οι εξαγωγικές επιχειρήσεις συνήλθαν από τις “σφαλιάρες” του 2019-2020 και αν ανοίχθηκαν νέες αγορές και τι σου απαντούν.

Θα το πετύχουμε κι αυτό με τις ενισχύσεις που θα πάρουμε από τα 72 δισ. της Ε.Ε.  Τα πακέτα που θα τρέξουν μέσα στο καλοκαίρι του 2021. Εκεί όμως, τελειώνει η συγκεκριμένη κουβέντα.

Ρωτάς τους άλλους τώρα, πάλι εντός της Βουλής. Τους αντίθετους της κυβέρνησης.

Ανησυχείτε που δεν έχουμε τα κάτι παραπάνω από τα 100 δισ. ευρώ να επενδύσουμε στην παραγωγή, για να πούμε ότι θα είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε την Ε.Ε. και να βολέψουμε τους άνεργους;

Και τι σου απαντούν. Είναι πολιτικό το θέμα. Η κυβέρνηση το έχασε το παιχνίδι στην οικονομία. Το δικό μας σχέδιο θα μοιράσει καλύτερα τα 72 δισ. της Ε.Ε. Εμείς θα το προλαμβάναμε το κακό που έρχεται…

Επιστρέφεις στους πρώτους (που υποτίθεται ότι ως κυβέρνηση έχουν καλύτερη γνώση) και τους λες γιατί δεν “πριονίζετε” αυτό το άθλιο κράτος και με τα κέρδη από τις περικοπές άχρηστων λειτουργιών να βοηθήσετε όσους το παλεύουν ακόμη να μειώσουν το κόστος,  επιβάλλοντας και υποχρεώσεις νέων προσλήψεων.

Και τι σου απαντούν. Ότι έχουν σκοπό να το κάνουν και αυτό,  αλλά προέχει ο στόχος να αξιοποιήσει η οικονομία τα 72 δισ. της Ε.Ε. Τι να τους πεις..

Ρωτάς το ίδιο στους άλλους, της αντιπολίτευσης, και τι σου απαντούν.

Γιατί να βάλουμε χέρι στο κράτος αν δεν έχουμε άλλη,  (ανησυχητική τουλάχιστον), επίθεση από τον κορονοϊό,  οπότε η οικονομία θα σταθεί στα πόδια της μέσα στο 2021. Και αν εφαρμοστούν οι ιδέες μας, που θα τις ακούσετε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, θα πετύχουμε και μεγάλη ανάπτυξη…

Ξαναρωτάς (και τους δύο αυτή την φορά), αν η παραγωγή μας, οι εξαγωγές μας,  τα επιχειρηματικά σχέδια για προσαρμογή μας στις απαιτήσεις της τεχνολογίας, και αν η τουριστική βιομηχανία (μετά το μέγα στραπάτσο του 2020) υπόσχονται εκείνα, του 2018-2019,  περί ελατηρίου… και εκτίναξης της ανάπτυξης. Και ποια είναι η αντίδρασή τους (περίπου κοινή).

Επιμένουν ότι το θέμα είναι πολιτικό. Οι δε κυβερνητικοί  επιχειρηματολογούν και με το πόσο καλά τα καταφέραμε (μέχρι στιγμής) με τον Covid-19 προσθέτοντας και τα χαμηλά (ακόμη) νούμερα ανεργίας.

Δυστυχώς οι διάλογοι (χωρίς τη διασκεδαστική απόδοσή τους) είναι πραγματικοί. Και προκύπτουν από δικό μας ρεπορτάζ, με κυβερνητικούς παράγοντες και βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Λέμε δυστυχώς, γιατί οι ίδιοι πολιτικοί παράγοντες συζητούν,  την περίοδο αυτή με κύκλους της αγοράς για την απουσία επενδυτικών δράσεων,  για την ανησυχητική μείωση των εξαγωγών, για τη συμπεριφορά της κατανάλωσης. Και γενικά για το πρόσθετο κόστος που απαιτούν σήμερα οι, εκτός κάθε πρόβλεψης, απαιτήσεις του ανταγωνισμού, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αλλά και τη διεθνή αγορά.

Συζητούν,  αλλά επειδή τους είναι αδύνατον να αποδείξουν έστω και ψήγματα θετικών προβλέψεων στην οικονομία (και βεβαίως αν δεν μας αποδεκατίσει η δεύτερη επίθεση του κορονοϊού που κοντοζυγώνει) οι απαντήσεις που εισπράττουν, είναι να το ξανασυζητήσουν του χρόνου το καλοκαίρι…

Γιατί αν δεν διορθωθούν ή δεν διαγραφούν (με τολμηρές μεταβολές ή αποφάσεις), μέχρι το καλοκαίρι του 2021 τα απαράδεκτα στοιχεία που συνθέτουν το σημερινό μοντέλο της οικονομίας θα “μιλήσουν” τα μαντάτα που θα τα πάρουμε από τα νούμερα των εξαγωγών, από την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωσης της παραγωγής, τη νέα μείωση θέσεων εργασίας και τη δήθεν βιομηχανία του τουρισμού. Στο καλοκαίρι του 2021 παραπέμπουν τους συνομιλητές τους (σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση) οι περισσότερες επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες. Τότε που (όπως τους λένε) θα φανούν και τα (πραγματικά) “κέρδη” από τα πακέτα της Ε.Ε.

Του Γιώργου Κράογλου