Ο Προκόπης και ύστερα ο Κώστας…

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ένας συντηρητικός άνθρωπος, δύσκολα θα έκανε κίνηση δίχως κάποια συμφωνία. Με τον Θεό, κατά προτίμηση, αλλά και με την Αριστερά, ακόμη, δεν θα τον χαλούσε. Ήθελε να αποφύγει τις ευθύνες της χρεοκοπίας. Του κόστισε κεφάλαιο: Τον Προκόπη και μερικούς ακόμη αυλικούς του. Ό,τι και να προσπαθεί, πάντως, τώρα, υπάρχει μια παλιά και απαράβατη αρχή: «Πριν αποκτήσεις την αποδοχή των εχθρών, φρόντισε να μην χάσεις την αφοσίωση των φίλων σου».

Ο Κώστας Καραμανλής ο Β’ δεν βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει τις αθλιότητες που έγιναν στην περίοδο της διακυβέρνησης Τσίπρα. Ούτε όταν το καθεστώς έσυρε στη λάσπη τον Αντώνη Σαμαρά, τον Βαγγέλη Βενιζέλο και άλλα επιφανή στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εν πάση περιπτώσει, δεν θα μείνουμε στο εύκολο επιχείρημα της προηγούμενης αφωνίας του. Αναρωτιόμαστε όμως πώς θα αισθάνθηκε χτες όταν θα είδε ότι έγινε «πρώτο θέμα» στην Αυγή και στην Εφημερίδα των Συντακτών. Όταν θα διαπίστωσε, δηλαδή, ότι «έριξε νερό στον μύλο της αντίδρασης», όπως θα έλεγαν και οι παλαιοί κομμουνιστές.

Η Κεντροδεξιά έχει κρατήσει Θερμοπύλες σε αυτή τη χώρα, περισσότερες από μία φορές. Όποτε χρειάστηκε ήταν παρούσα στους αγώνες. Δεν συμβιβάστηκε με την ήττα, ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν ήταν με το μέρος της. Το 2015 είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Το «ναι» στάθηκε όρθιο απέναντι σε ένα κλίμα μίσους και είναι αυτό που, αφού μετασχηματίστηκε σε ρεύμα νίκης με πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, βρίσκεται σήμερα στην εξουσία.

Το 2015, λοιπόν, υπήρξαν δυνάμεις που συνεργάστηκαν με την Αριστερά. Αυλικοί του πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι και δεν καταδικάστηκαν από τον πρώην πρωθυπουργό πολιτικά μία φορά γι’ αυτή τους την επιλογή. Αντιθέτως, ο Κώστας Καραμανλής βρήκε την ευκαιρία να αμφισβητήσει ανοικτά την κυβέρνηση του «ναι» κι ενώ μας είχαν προϊδεάσει σχετικά ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Ευάγγελος Αντώναρος και ο Θοδωρής Ρουσόπουλος.

Είναι κρίμα! Καλά κάνει ο αντιπολιτευόμενος Τύπος και πανηγυρίζει. Ο Κώστας Καραμανλής με την κίνησή του αυτή απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση. Και δεν μπορεί κανείς να πει ότι επρόκειτο για κάποιο ατύχημα, για κάτι που δεν είχε στο μεταξύ αξιολογηθεί σωστά εκ των προτέρων. Να μην ήξερε, δηλαδή, ένας πολιτικός του διαμετρήματος του Κώστα Καραμανλή ότι οι δηλώσεις του και με τον τρόπο που έγιναν θα γινόντουσαν φέιγ βολάν από την αντιπολίτευση. Το ερώτημα, λοιπόν, που δημιουργείται είναι το γιατί το έκανε. Ή καλύτερα, ποιες άλλες δυνάμεις συνασπίζονται γύρω του. Πολιτικές και επιχειρηματικές. Και ναι μεν το πολιτικές το γνωρίζουμε, είναι η Αριστερά. Όπως είχε συμβεί και με τον Προκόπη Παυλόπουλο, αλλά και τον στενό του επίσης συνεργάτη, τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο ή αλλιώς τον γνωστό και ως Μίμη για τους φίλους του. Δηλαδή για τον Κώστα Καραμανλή.

Και ποια ήταν η αντίδραση; Νομίζουμε ότι την απάντηση την πήρε από την περιοδεία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα στον Νομό Σερρών. Έχει αρκετούς φίλους στον νομό, ας τους ρωτήσει πώς ακριβώς αντέδρασε ο κόσμος. Τι έλεγε και πώς αντιμετώπισε τον Κυριάκο και τον υπουργό του Κώστα Καραμανλή. Και κάπως έτσι μπορεί κανείς να ερμηνεύσει και τη διορθωτική κίνηση που έγινε από τον πρώην πρωθυπουργό. Ή αλλιώς, και αυτό το βέλος δεν βρήκε τον στόχο του…

Θανάσης Μαυρίδης