Ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια… και ο ασθενής αδέσποτο!

Ποτέ μην κάνεις τον κόπο να προσπαθήσεις να εξιδανικεύσεις ένα σαθρό ‘σύστημα’.. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθεί ποτέ στις προσδοκίες σου! Αυτό που απαιτείται, είναι μόνον η εκ βάθρων αλλαγή του, αλλάζοντας όμως συγχρόνως και όλους εκείνους που το κατέστησαν σαθρό!”.

Πριν κάποια χρόνια ένας πολύ γνωστός και καταξιωμένος Έλληνας ηθοποιός-σκηνοθέτης και τραγουδιστής, ο οποίος μάλιστα είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision, αισθάνθηκε έντονους πόνους ψηλά στο μηρό και πήγε όπως ο καθένας από εμάς θα έκανε, να ζητήσει βοήθεια και ιατρική συνδρομή σε νοσοκομείο των Αθηνών που εφημέρευε!

Είπε στους γιατρούς, όταν έφθασε κοντά τους… “Παιδιά πονάω πολύ! Νομίζω πως πεθαίνω!”.

Δυστυχώς για τον φίλο μου, οι εφημερεύοντες γιατροί δεν του έδωσαν καμία σημασία και τον παράτησαν στην καρέκλα που κάθονταν στην αίθουσα των επειγόντων… μόνο, παρέα με τον φρικτό πόνο που ένιωθε στο πόδι του!

Μετά από ώρες… με τον άνθρωπο κυριολεκτικά να βογκάει από τους πόνους, από μπροστά του πέρασαν δύο γιατρίνες, που τον κοίταξαν απαξιωτικά!

“Α!… είναι ο “τάδε”… Χαπακωμένος θα είναι!” είπαν, χαμογέλασαν και απομακρύνθηκαν -ούτε βλέμμα δεν έριξαν πίσω τους καθώς προχωρούσαν συζητώντας για τη βραδινή τους έξοδο…

Μετά από μερικές ώρες, ο θρόμβος στο μηρό του… που έκανε βόλτες, προχώρησε, έφθασε στον προορισμό του και ο άνθρωπος υπέστη ένα αχρείαστο και εξαιρετικά βαρύ εγκεφαλικό, με αποτέλεσμα να μείνει παραπληγικός και να τελειώσει ξαφνικά η λαμπρή καριέρα του…

Πρέπει στο σημείο αυτό να τονιστεί, πως ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης και πατέρας δύο παιδιών, όχι μόνον δεν… χαρακωνόταν, αλλά ούτε καν είχε βάλει τσιγάρο στο στόμα του!

Πριν μερικές ημέρες στη Θεσσαλονίκη, ένας νεότατος άνθρωπος 43 ετών, που είχε μεταφερθεί στο “Παπανικολάου” με το ΕΚΑΒ το οποίο είχε καλέσει μόνος του, άφησε την τελευταία του πνοή σε μία ψυχρή καρέκλα, στα επείγοντα του νοσοκομείου, αφού προηγουμένως οι γιατροί, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του να τον βοηθήσουν διότι πονούσε πολύ, του έδωσαν εξιτήριο και μάλιστα απ’ ότι λέγεται, κάλεσαν ακόμα και την ασφάλεια του νοσοκομείου, για να τον απομακρύνουν με τη βία διότι ενοχλούσε -ήταν βλέπετε “persona non grata” για το νοσοκομείο και αυτό διότι, ο εφημερεύων χειρουργός των επειγόντων, ο οποίος τον είχε εξετάσει, αποφάνθηκε πως δεν είχε εντοπίσει κάτι σοβαρό… δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο και κατά την άποψή του, έπρεπε να φύγει από τον χώρο των επειγόντων και να επιστρέψει στο σπίτι του. Ο 43χρονος όμως ασθενής αντέδρασε καθώς εξακολουθούσε να μην αισθάνεται καλά και να πονάει πολύ. Έτσι, από την επιμονή του ασθενούς να συνεχίζει να ζητά βοήθεια και να αρνείται να αποχωρήσει, προκλήθηκε κάποια μικρή ένταση με το ιατρικό προσωπικό του ΤΕΠ του νοσοκομείου, με αποτέλεσμα να κληθούν οι σεκιούριτι να επιληφθούν του περιστατικού και να τον οδηγήσει εκτός νοσοκομείου, σαν να ήταν κάποιο αδέσποτο που είχε βρει καταφύγιο εκεί!

Μετά την ένταση που προκλήθηκε και την εμφάνιση των σεκιούριτι του νοσοκομείου, ο άτυχος 43χρονος αναγκάστηκε να καθίσει λίγο πιο πέρα, σε μια καρέκλα που ήταν ελεύθερη στην αίθουσα των επειγόντων, όπου λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή μόνος και αβοήθητος μέσα σε έναν υποτιθέμενο… Ναό της Υγείας! Το θέατρο όμως του παραλόγου συνεχίστηκε: το προσωπικό της επόμενης βάρδιας με το που ανέλαβε, συνειδητοποίησε πως ο άνθρωπος ήταν εδώ και ώρες νεκρός! Τόσο απάνθρωπη όσο και τραγική ήταν η αδιαφορία που έδειξαν οι εφημερεύοντες ιατροί της προηγούμενης βάρδιας, σε έναν νέο άνθρωπο που χάνονταν, ενώ με την ενδεδειγμένη αγωγή, θα ήταν τόσο εύκολο να μην έχει καν κινδυνέψει και να επιστρέψει υγιής πίσω στο σπίτι και την οικογένειά του!

Όμως δυστυχώς η Πολιτεία δεν έχει θέσει τα όριά της ούτε έχει νομοθετήσει κόκκινες γραμμές! Ενώ οι διοικητές των νοσοκομείων είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της γενικής εφημερίας, ή να αφήνουν αντικαταστάτη τους τον υποδιοικητή, εν τούτοις πολλές φορές δεν συμβαίνει αυτό, με αποτέλεσμα να βιώνουμε τέτοιου είδους τραγικά περιστατικά.

Κανένας γιατρός δεν έχει το δικαίωμα να διώξει έναν άνθρωπο, που έχει αναφέρει ότι δεν αισθάνεται καλά ή πονάει πολύ χωρίς να έχει τραυματιστεί! Πρέπει να υποβληθεί σε μακροσκοπική εξέταση και ψηλάφηση, σε εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις κ.α., μέχρι να υπάρξει ξεκάθαρη γνωμάτευση! Αν παρά ταύτα δεν μπορεί ο ίδιος, είναι υποχρεωμένος να καλέσει τον αμέσως επόμενο στην ιεραρχία της εφημερίας ή ακόμα και τον συντονιστή διευθυντή από το σπίτι του και σε περίπτωση που ακόμα υπάρχουν αμφιβολίες ή άγνοια για το τι συμβαίνει στον ασθενή, κρατούν τον ασθενή για παρακολούθηση, κάνοντάς του εισαγωγή -ποτέ δεν τον διώχνουν αβοήθητο να επιστρέψει σπίτι του και μάλιστα μόνος του!

Δυστυχώς δεν είναι τα μόνα περιστατικά αδιαφορίας σε δομές του ΕΣΥ. Φαίνεται πως για κάποιους -και δεν αναφέρομαι μόνο σε γιατρούς ή νοσηλευτές, η αδιαφορία που επιδεικνύουν δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα… και όμως παραμείνουν στις θέσεις τους!

…και δυστυχώς, η ζωή συνεχίζεται με την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό κάποιων (ευτυχώς όχι πολλών), να κάνει κακό σε ανθρώπους που είχαν την τύχη-ατυχία να βρεθούν έρμαια στα χέρια τους -στα χέρια και τις ορέξεις τέτοιων… σωτήρων!

Toυ Θοδωρή Γιάνναρου