Αντίσταση… (Γράφει ο Λάζαρος Π. Σισμανίδης)

Η εποχή Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον πραγματικότητα. Ένας άνθρωπος που ήρθε σαν κομήτης στο πολιτικό σκηνικό της χώρας κατάφερε μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα να αναλάβει το ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κερδίζοντας τους κατά πολύ πιο έμπειρους πολιτικά αντιπάλους του. Θα μου πει κανείς, και τι σε ενδιαφέρει εσένα; Οι σύντροφοι ψήφισαν και επέλεξαν τον αρχηγό τους. Σωστά. Με ενδιαφέρει όμως, και μάλιστα πολύ.

Κι αυτό διότι ο θρίαμβος Κασσελάκη μου δείχνει πολλά πράγματα για την κοινωνία στην οποία ζω και άλλα τόσα για εκείνα που θα αντιμετωπίσω στο μέλλον. Και εξηγώ. Δεν είναι πως είχα και ιδιαίτερες αμφιβολίες, αλλά το αποτέλεσμα μου επιβεβαιώνει πως στην Ελλάδα συναντάται έντονο το φαινόμενο του πολιτικού αναλφαβητισμού. Ο κόσμος επιλέγει τον αρχηγό του και κατά προέκταση τον αυριανό πρωθυπουργό της χώρας με βάση την εικόνα του και μόνο. Τίποτα παραπάνω. Κανένα πολιτικό κριτήριο και καμία πολιτική συζήτηση.

Τι πραγματικά ξέρει ένας ψηφοφόρος για τον Κασσελάκη; Ότι είναι νέος, ωραίος, αμερικανοτραφής, εφοπλιστής και γκέι. Αρκούν αυτά τα χαρακτηριστικά για να δοθεί σε κάποιον ένα τόσο σημαντικό αξίωμα; Ουσιαστικά μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας και των θεμάτων που την ταλανίζουν, αφού έλειπε για χρόνια ολόκληρα στο εξωτερικό. Δεν είναι γνώστης καλά καλά ούτε και της ελληνικής γλώσσας αφού και τις λίγες φορές που αναφέρεται σε πολιτικά ζητήματα πέφτει σε ατοπήματα τα οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει ως λεκτικά. Είναι όμως έτσι; Θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω.

Aυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι το φαινόμενο Κασσελάκης έλαβε απίστευτη προώθηση από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ τα οποία φυλούσαν σκοπιά έξω από το σπίτι του για να μας ενημερώσουν για το πότε πήγε τη σκυλίτσα του βόλτα κι αν αυτό το έκανε μόνος του ή και με τον σύντροφό του παρέα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μάθαμε τι καφέ πίνει, που συχνάζει και αν κάνει βάρη ή αερόβιο στο γυμναστήριο. Είναι αυτό πολιτική; Δεν νομίζω.

Κάποιος έγραψε πως η Έφη Αχτσιόγλου δεν θα έπρεπε να αναφέρεται στα παιδιά της και στον χρόνο που περνάει μαζί τους διότι ο Stefanos δεν έχει ακόμα τα δικά του παιδιά, οπότε κάθε τέτοια αναφορά μπορείς να την πεις και ομοφοβική. Τι λέτε κύριοι; Τι στο καλό ζούμε πια;

Πολύ φοβάμαι πως ο Κασσελάκης δεν ήρθε καθόλου τυχαία στη χώρα. Δεν γνωρίζω ποιοι τον έφεραν και με ποιους σκοπούς, ήρθε όμως για να μείνει και για να φέρει νέα ήθη και έθιμα στα οποία δεν είμαστε εξοικειωμένοι και δεν χρειάζεται κιόλας. Είναι πρόοδος αυτό σύντροφοι; Γελάω. Πρόοδος είναι να εξελίσσεσαι σεβόμενος το παρελθόν σου, τις ρίζες και την ιστορία σου. Να έχεις άποψη, να βοηθάς τον κόσμο με τις γνώσεις, με το έργο και με τους αγώνες σου.

Όπως έχουν πει και άλλοι πριν από μένα, δύο είναι τα κυριότερα στοιχεία τα οποία αποτελούν τα θεμέλια μιας συγκροτημένης κοινωνίας. Η λογική και η πίστη. Οποιοσδήποτε συνδυασμός πέρα από αυτόν, είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Και για εμάς τους λίγους, τους ρομαντικούς, μία μόνο λέξη μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς έναντι στην παράνοια και στην υποκρισία της νέας εποχής μπροστά στην οποία βρισκόμαστε. Αντίσταση…

Λάζαρος Π. Σισμανίδης
Lazaros.sismanidis@outlook.com