Ανατριχιαστική εξομολόγηση 35χρονου που νόσησε με κορονοϊό

Ο 35χρονος είναι βετεράνος στον στρατό, έχοντας πολεμήσει για χρόνια στο Ιράκ και ασχολούταν επαγγελματικά με το fitness, αλλά αυτό τελικά δεν τον εμπόδισε από το να νοσήσει βαριά με κορονοϊό.

«Όταν ο COVID-19 άρχισε να εξαπλώνεται, στην αρχή, δεν πίστευα ότι η απειλή ήταν πραγματική» δήλωσε ο Jaime.

«Το χειρότερο είναι αυτό που έκανα στην οικογένειά μου. Διακινδύνευσα κάθε μία από τις ζωές τους. Σχεδόν σκότωσα τον μπαμπά μου και ποιος ξέρει σε πόσα άλλα άτομα μετέδωσα τον ιό. Πήγαινα σε πάρτι μέχρι τη στιγμή που αρρώστησα», συμπληρώνει.

Συνεχίζει την εξομολόγησή του, σε μια προσπάθεια να πείσει τον κόσμο να τηρεί τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό.

«Νόμιζα ότι οι αριθμοί των κρουσμάτων ήταν φουσκωμένοι και δεν πίστευα ότι η ασθένεια ήταν τόσο σοβαρή. Ήμουν αντίθετος στο να φοράω μάσκες, οι οποίες νόμιζα ότι παραβίαζαν τα δικαιώματά μου.

Έτρεχα 4 μίλια την ημέρα, και το βράδυ πήγαινα σε πάρτυ, παρέα με όποιον ήθελα- ποτέ δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή να τηρήσω τις κοινωνικές αποστάσεις.

Οι απόψεις μου σχετικά με τον κορονοϊό επηρεάστηκαν σίγουρα από τις πολιτικές μου αντιλήψεις. Είμαι συντηρητικός – ήμουν πριν από το COVID και εξακολουθώ να είμαι. Αλλά βλέπω κάποια πράγματα διαφορετικά τώρα. Αυτός ο ιός άλλαξε τα πάντα για μένα.

Ο συγκάτοικος μου αρρώστησε πρώτα και δεν πίστευα απαραίτητα ότι ήταν σημαντικό. Είχε πυρετό και δεν ένιωθε πολύ καλά, αλλά δεν φαινόταν σοβαρό. Παρόλα αυτά, μετακόμισα από το διαμέρισμά μας και επέστρεψα στο σπίτι με τους γονείς μου για να κρατήσω κάποιες αποστάσεις.

Λίγες μέρες αργότερα, άρχισα να μην νιώθω καλά. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν από το αλκοόλ, αλλά όταν δεν ένιωθα καλύτερα μετά από 2 ημέρες, άρχισα να αναρωτιέμαι.

Στη συνέχεια, πήγα για πεζοπορία και επέστρεψα στο σπίτι με τον πιο ακραίο πόνο στα πόδια που είχα νιώσει ποτέ. Τα πόδια μου ένιωθαν σαν να είχαν πάρει φωτιά. Η κατάσταση επιδεινώθηκε γρήγορα μετά από αυτό.

Σύντομα, είχα τον χειρότερο πονοκέφαλο που έχω βιώσει ποτέ και στη μετά ανέβασα 40 βαθμούς πυρετό που ούτε τα φάρμακα δεν μπορούσαν να κατεβάσουν.

Τις επόμενες μέρες πήγα στην εντατική τρεις φορές. Κάθε φορά, μου έδιναν ενδοφλέβια φάρμακα για να μειώσουν τον πυρετό και μου έλεγαν να φύγω.

Κατά την πρώτη μου επίσκεψη έκαναν ένα τεστ COVID που βγήκε θετικό, αλλά η περίπτωσή μου δεν ήταν αρκετά σοβαρή σε αυτό το σημείο για να μείνω στο νοσοκομείο, έτσι συνέχισαν να με στέλνουν σπίτι για ξεκούραση.

Τότε άρχισαν τα αναπνευστικά προβλήματα. Θα είμαι ειλικρινής, αυτό είναι ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα που έχω βιώσει στη ζωή μου και έχω υπηρετήσει στο Ιράκ.

Το να θέλεις να αναπνεύσεις και να μην μπορείς, όσο σκληρά και να προσπαθείς, είναι πραγματικά τρομακτικό.

Ένας φίλος μου κάλεσε ασθενοφόρο για μένα και λιποθύμησα. Δεν θυμάμαι τη διαδρομή. Ξύπνησα στο νοσοκομείο όπου ανακάλυψαν ότι έχω επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου και οι πνεύμονές μου ήταν γεμάτοι από πνευμονία COVID.

Πλέον, πίστευα στον ιό. Αλλά ήταν πολύ αργά για να κάνω κάτι για αυτό.

Τα πράγματα συνέχισαν να χειροτερεύουν και μετά από 3 ακόμη μέρες, έπαιρνα συμπληρωματικό οξυγόνο, την υψηλότερη ποσότητα που μπορούσε να παρέχει το μηχάνημα, αλλά δεν ήταν αρκετό. Οι γιατροί είπαν ότι χρειάζομαι αναπνευστήρα.

Θα είμαι ειλικρινής – δεν με ένοιαζε τί θα συνέβαινε πλέον. Έστειλα μηνύματα στον γιο μου και στους γονείς μου λέγοντας ότι τους αγάπησα. Είχα ψευδαισθήσεις, έβλεπα αγγέλους και δαίμονες, και πραγματικά πίστευα ότι θα πέθαινα. Ήμουν εντάξει και με αυτό. Ήθελα απλώς να τελειώσει η δυστυχία.

Δεν υπήρχαν όμως αναπνευστήρες. Ο πνευμονολόγος είπε ότι θα έπρεπε να περιμένουμε να αδειάσει κάποιος και ως εκ θαύματος, τις επόμενες 2 ώρες, η αναπνοή μου άρχισε να βελτιώνεται ελαφρώς.

Εκείνο το πρωί μου έδωσαν τις πρώτες δόσεις remdesivir και αναρρωτικού πλάσματος, οπότε ίσως αυτός είναι ο λόγος. Δεν ξέρω ότι θα ξέρω ποτέ, αλλά άρχισα να αναρρώνω αργά μετά από αυτό.

Ήμουν στην μονάδα εντατικής θεραπείας για 9 ημέρες και στο νοσοκομείο για 12.

Όμως ο εφιάλτης μου δεν τελείωσε τόσο απλά γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή είχα μεταδώσει τον κορονοϊό σε όλη την οικογένειά μου. Ο αδελφός μου και η αδελφή μου ήταν και οι δύο ασυμπτωματικοί

Η μητέρα μου, που είναι 67 ετών και έχει κάποια υποκείμενα νοσήματα, το είχε κάποια συμπτώματα. Είχε πυρετό για 3 ημέρες, αλλά το ξεπέρασε.

Αυτό είναι το περίεργο πράγμα με αυτόν τον ιό. Είναι σαν ένα παιχνίδι με ζάρια. Δεν μπορείς πάντα να προβλέψεις ποιος θα χτυπηθεί πιο σκληρά.

Στην δική μου οικογένεια, ήταν ο 57χρονος πατέρας μου. Νοσηλεύτηκε για 60 ημέρες και χρειάστηκε αναπνευστήρα για 9.

Έχει χάσει 20 κιλά και έχει περάσει από την κόλαση. Είναι σπίτι τώρα, αλλά χρειάζεται ακόμα οξυγόνο και πολλή φροντίδα. Θα περάσει πολύς καιρός πριν αναρρώσει πλήρως.

Κατηγορώ τον εαυτό μου ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ. Και θα έπρεπε. Είμαι υπεύθυνος για αυτό. Δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα για την οικογένειά μου τώρα, αλλά ίσως μπορώ για τη δική σας. Γι ‘αυτό άρχισα να λέω την ιστορία μου.

Όλα είναι τόσο πολωμένα γύρω από αυτόν τον ιό και τώρα συνειδητοποιώ πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Οι πολιτικές μου απόψεις με εμπόδισαν να δω την αλήθεια γ και η οικογένειά μου πλήρωσε ένα τρομερό τίμημα για το λάθος μου. Δεν θέλω κανένας άλλος να το περάσει αυτό.

Οι επιπτώσεις κρατούν για πολύ καιρό. Σχεδόν 2 μήνες αργότερα, δεν είμαι ακόμα στο όπως πριν. Δεν έχω τις φυσικές ικανότητες ή τη δύναμη που είχα. Μπορώ να τρέξω, αλλά είναι δύσκολο να αναπνεύσω και τώρα υπάρχουν ουλές στους πνεύμονές μου. Ψυχικά υπάρχει ακόμη επιπτώσεις.

Σχεδόν πέθανα και επέστρεψα από αυτό και δεν είναι φυσιολογικό. Ξυπνάω ακόμα στη μέση της νύχτας τρομαγμένος, αναρωτιέμαι αν μπορώ να αναπνεύσω.

Όμως όσο τρομερό ήταν αυτό για τη δική μου υγεία, η ενοχή που νιώθω για αυτό που έκανα σε άλλους είναι πολύ χειρότερη. Η εμπειρία μου ήταν φρικτή.

Η ιστορία μου έχει αλλάξει τη γνώμη πολλών συντηρητικών φίλων μου και αν αμφισβητείτε κι εσείς τον κορονοϊό, ελπίζω να αλλάξει και τη δική σας.

Είναι απλό: φορέστε τη μάσκα. Εάν μειώνει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ κίνδυνο, αξίζει τη μικρή ταλαιπωρία ενός υφάσματος στο πρόσωπό σας.

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, είμαι ακόμα συντηρητικός και υποστηρίζω τον Πρόεδρο Τραμπ, αλλά νομίζω ότι η ρητορική πρέπει να αλλάξει. Αυτός ο ιός και οι αποφάσεις που παίρνουμε δεν επηρεάζουν μόνο εμάς.

Επηρεάζουν κυρίως όλους τους άλλους ανθρώπους γύρω μας, που θέτουμε σε κίνδυνο με τις κακές, εγωιστικές αποφάσεις μας.

Κατηγορώ τον εαυτό μου κάθε μέρα για αυτό που έκανα στην οικογένειά μου και θα έδινα οτιδήποτε για να γυρίσω πίσω και να αλλάξω τα πράγματα.

Δυστυχώς, δεν έχω αυτή την ευκαιρία. Αλλά εσείς μπορείτε. Λοιπόν, ενεργήστε με υπευθυνότητα και κάντε το σωστό.

Φορέστε τη μάσκα.

Κρατάτε τις κοινωνικές αποστάσεις.

Πλύνετε τα χέρια σας.

Μην πηγαίνετε σε πάρτι.

Πάρτε σοβαρά αυτόν τον ιό.

Το να μην ακολουθήσετε αυτά τα μέτρα δεν θέτει μόνο τη δική σας ζωή σε κίνδυνο, αλλά σημαίνει επίσης ότι θα μπορούσατε ενδεχομένως να βλάψετε άλλους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αγαπάτε.

Και πιστέψτε με, αν καταλήξετε να επιβιώσετε από τον ιό, δύσκολα μπορείτε να ζήσετε με αυτή την συνειδητοποίηση.

www.ieidiseis.gr/