Ή θα σοβαρευτούμε ή θα βουλιάξουμε

Είμαστε σε έναν καινούργιο «πόλεμο» και αν δεν το πάρουμε χαμπάρι, η ίδια η επιβίωση της χώρας θα είναι αμφίβολη. Ή θα σοβαρευτούμε ή θα βουλιάξουμε. Είναι η ώρα να βάλουμε όλοι μας τον εγωισμό μας στην άκρη. Πρώτος ο πρωθυπουργός. Το 41% δεν ήταν εντολή να τοποθετήσει όποιον ήθελε όπου να ‘ναι, να βάλει λάιτ πολιτικούς σε κρίσιμα πόστα. Αν δεν μπορούσε να βρει στον πάγκο του ή στο Κοινοβούλιο, ας διάλεγε από τον εθνικό πάγκο, πέρα από κομματικές ή προσωπικές προτιμήσεις. Αλλά ακόμη και οι υπουργοί που δείχνουν να λιώνουν –καθώς τα δίνουν όλα βέβαια οι άνθρωποι– θα έπρεπε να ξεπεράσουν τον εγωισμό τους και να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με όσα αντιμετωπίζουμε. Οσο για τους αφανείς διαπληκτισμούς εξουσίας μεταξύ κορυφαίων στελεχών, που είτε διεκδικούν επικοινωνιακά οφέλη είτε προσπαθούν να ρίξουν αλλού το μπαλάκι των ευθυνών έπειτα από μια τραγωδία, τι να πει κανείς…

Εχει φτάσει η ώρα να σοβαρευτούμε σαν χώρα και να σπάσουμε αυγά. Κάθε φορά που έχουμε μια μεγάλη κρίση, ανακαλύπτουμε ότι δεν διαθέτουμε τον στοιχειώδη αριθμό αεροσκαφών ή ελικοπτέρων. Μικρό αλλά χρήσιμο παράδειγμα. Τα διαθέτουμε, δηλαδή, όλα αυτά στα χαρτιά αλλά όχι στο πεδίο. Αρχίζουμε συζητήσεις επί συζητήσεων και καταλήγουμε ότι η χώρα χρειάζεται αμυντική βιομηχανία και βάση υποστήριξης. Μάλιστα. Ποιος είναι ο καλύτερος να τη διοικήσει; Ο Χ. Ο άνθρωπος προσφέρεται μέχρι που ανακαλύπτει ότι θα πληρώνεται 2.200 ευρώ, με έναν εισαγγελέα συνέχεια πάνω από τον ώμο του και συνδικαλιστές και διάφορα δικτυωμένα λαμόγια να τον κυνηγάνε. Προτιμάει να μείνει σπίτι του και η χώρα να παραμείνει αθωράκιστη, όταν η Τουρκία κάνει άλματα.

Ψηφίζουμε για βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους ανθρώπους που είναι τέλειοι στα πανηγύρια, αλλά ανίκανοι όταν γίνεται η στραβή.

Εχει επίσης έλθει η ώρα της μηδενικής ανοχής στη διαφθορά και στην κακοδιαχείριση. Δεν είναι μόνο ότι χάνονται χρήματα του Ελληνα φορολογουμένου. Είναι ότι το φαινόμενο αυτό ροκανίζει την επιβίωση της χώρας όταν κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια σε κακοτεχνίες και καθυστερήσεις ή όταν ένας δήμαρχος παίρνει τα κονδύλια των αντιπλημμυρικών και τα κάνει φιέστες γιατί αυτές φαίνονται και φέρνουν ψήφους.

Τον εγωισμό μας πρέπει όλοι μας να τον βάλουμε στην άκρη. Και εμείς οι ψηφοφόροι. Να καταλάβουμε πόσο αυτοκτονικές, ηλίθιες, είναι συχνά οι επιλογές μας. Που ψηφίζουμε για βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους ανθρώπους που είναι τέλειοι στα πανηγύρια, στα βαφτίσια μας και στις σέλφι, αλλά ανίκανοι και εξαφανισμένοι όταν γίνεται η στραβή. Δικό μας είναι το λάθος, εμείς τους ψηφίζουμε χωρίς να ρωτάμε «τι έχεις κάνει στη ζωή σου; Εχεις δουλέψει ποτέ σε κανονική δουλειά, έχεις νιώσει τον κίνδυνο της απόλυσης;».

Στεκόμαστε με δέος, ανασφάλεια και θυμό κοιτώντας τις καταστροφές των τελευταίων μηνών. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση ή τη γεωγραφία. Το ζητούμενο είναι να ξυπνήσουμε όλοι, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολίτη, και να καταλάβουμε ότι αν δεν βγούμε από την αδράνεια και τον κυνικό μας λήθαργο, θα καταλήξουμε ένα «αποτυχημένο κράτος».

Του Αλέξη Παπαχελά