Connect with us

Τα μέτρα να μη θυμίζουν “συσσίτιο”

ΑΠΟΨΕΙΣ

Τα μέτρα να μη θυμίζουν “συσσίτιο”

Η “λογική” του “εισπράττω” πολιτικό κέρδος και από τα οικονομικά μέτρα καταλήγει σε φαυλότητα. Ας προσεχθεί στη ρύθμιση των 234 δισ. ιδιωτικού χρέους.

Δεν το λέμε τυχαία. Έχουμε λόγους να ανησυχούμε (προκύπτουν και από την αγωνία της αγοράς) στο πώς (αυτή τη φορά), θα ξεχωρίσουμε την “ήρα από το στάρι” αφήνοντας έξω τους απατεώνες οφειλέτες. Αυτούς που κομψά αποκαλούμε “στρατηγικά κακοπληρωτές”.

Θα εντοπισθούν με ασφάλεια, ώστε να μη φανεί πως το προσκλητήριο για τις ρυθμίσεις των 234 δισ. του εσωτερικού χρέους περιλαμβάνει μόνο σοβαρό μέρος ιδιωτών και αγοράς, που ζητάει βοήθεια (δικαιολογημένη βοήθεια) για να πάει παρακάτω;

Θα “ξεβρακώσουμε” τους “κατά συρροή” τρακαδόρους,  του κρατικού Τραπεζικού και άλλου χρήματος, με άνοιγμα όχι μόνο των λογαριασμών τους αλλά και των μηχανισμών που περιπλέκουν τους λογαριασμούς τους…, οπότε τρέχα γύρευε;

Αυτό θεωρούμε εμείς ως βασικό βήμα. Πρώτο βήμα.

Από εκεί και πέρα τα μονοπάτια, σε τέτοιες σοβαρές περιπετειώδεις πορείες της οικονομίας, είναι γνωστά και από το παρελθόν μας στην οικονομία. “Λύσεις” που εξαγγέλθηκαν, με πολύ φανφάρα,  αλλά έμειναν στη φανφάρα…

Ρυθμιστικοί νόμοι με τέτοια γραφειοκρατία, που βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που σε μπλέξανε και που έμπλεξες.

Νόμοι που θέλουν δεκάδες αποφάσεις,  απαιτούν διατάγματα και ίσως και άλλους νόμους…, για να καταλήξουμε σε πράξη.

Ιδού λοιπόν η απορία… Θα είναι όλα σύντομα και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, σε όσους σοβαρούς οφειλέτες θέλουν να ανταποκριθούν; Η αγορά έχει ζητήσει και ρήτρες ασφαλείας για τους συνοφειλέτες. Θα τα λάβουμε και αυτά υπόψη στην φάση εφαρμογής της νομοθεσίας;

Άλλη, τεραστίων διαστάσεων απορία. Πώς θα ξεπεραστεί το μόνιμο ελληνικό φαινόμενο (πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν θα το συναντήσεις) να ερμηνεύονται διαφορετικά, οι διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, από υπηρεσία σε υπηρεσία. Και να ζητάνε δικαστική ερμηνεία για το νόμο;

Εκεί είναι που θα μπλέξεις. Και που δεν θα ξεμπλέξεις, γιατί αρχίζει η, γνωστή, περιπέτεια, με τα κενά και τη δυσλειτουργία νομικών και δικαστικών υπηρεσιών.

Πάμε και σε άλλες, εύλογες, αναζητήσεις.

Πώς θα βεβαιωθούν οι οφειλέτες (οι σοβαροί οφειλέτες -οι άλλοι την επιδιώκουν την εμπλοκή-) ότι η νομοθεσία θα είναι “τζάμι” και δεν θα μεταβάλλεται από αρμόδιο σε αρμόδιο; Και το κυριότερο… Από κυβέρνηση σε κυβέρνηση;

Πώς θα κατοχυρωθεί ο οφειλέτης (που θα αποδεχθεί την εξωδικαστική ρύθμιση) ότι αυτός είναι ο νόμος και τελειώσαμε. Ότι αυτές είναι οι λεπτομέρειες εφαρμογής και δεν θα υπάρξουν άλλες. Ότι ο νόμος θα ισχύσει, ως έχει σήμερα, χωρίς αλλαγές και παρεμβολές από ιδεοληψίες της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές, αν οι δικές του ρυθμίσεις ξεπερνάνε σε χρόνο τις επόμενες εκλογές;

Σημαντικό στοιχείο (εκφράζει τις εντονότατες ανησυχίες της αγοράς) είναι και αν η μεταρρύθμιση (ας την πούμε και έτσι) για την τακτοποίηση του εσωτερικού χρέους θα λειτουργήσει και σαν “ομπρέλα” προστασίας και σε άλλες κρίσεις. Για παράδειγμα, στην παράταση της σημερινής κρίσης ή σε αλυσιδωτές κρίσεις (πανδημία, ελληνοτουρκικά) που θα προκύψουν καθώς οι ρυθμίσεις που θα τρέχουν έχουν μπροστά τους μεγάλη διαδρομή.

Άλλη,  δικαιολογημένη για την Ελλάδα,  ανησυχία είναι τι θα συμβεί στις επιχειρήσεις που διαθέτουν υπολογίσιμες θέσεις εργασίας αλλά τα πράγματα τους οδηγούν σε αναγκαστικές συρρικνώσεις, με συνέπεια αναγκαστικές απολύσεις.

Δυστυχώς,  τα μέχρι στιγμής στοιχεία (προθέσεων και προβληματισμών) δεν βεβαιώνουν (προς ώρας τουλάχιστον) πως θα υπάρξουν μακροπρόθεσμοι μηχανισμοί, να αντισταθούν σε νέα κρίση συνέπειες νέων οφειλών. Ούτε πώς θα καλυφθούν τυχόν συνέπειες στην απασχόληση, από υποχρεώσεις κατά τη ρύθμιση νέων οφειλών. Μελλοντικής φάσης.

Και να το ζητούμενο. Όταν με “χειρουργικές” επεμβάσεις στην οικονομία,  θέλεις να κλείσεις χρόνιες “πληγές” (όπως το εσωτερικό χρέος των 234 δισ. που ανταγωνίζεται το εξωτερικό χρέος), περπατάς στην “κόψη του ξυραφιού”. Και το βάδισμα αυτό επιβάλλει πολιτική ειλικρίνεια.Τόλμη για να αποφύγεις την φανφάρα και την φαυλότητα. Μόνο έτσι θα αποκλείσεις την εντύπωση (μόνιμη κατά τη μεταπολίτευση) ότι ανακατεύεις “πληγές” και προσκαλείς (πληγωμένους και μη), σε “συσσίτια” με μέτρα, τα οποία μάλλον δεν προτίθεσαι να τα κάνεις πράξη, όσο είσαι στην κυβέρνηση. Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε πως θα γίνει έτσι. Απλά σημειώνουμε, τι οφείλουμε να αποφύγουμε να γίνει…

Του Γιώργου Κράλογλου 

Continue Reading
You may also like...
Click to comment

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

More in ΑΠΟΨΕΙΣ

APXH