Μια περίπτωση κακής μεταχείρισης του περιφερειακού Τύπου

Αγαπώ τον περιφερειακό Τύπο. Τον θεωρώ αναντικατάστατο, ένα μοναδικό πολιτισμικό προϊόν, μια σημαία για κάθε πόλη της χώρας. Η εφημερίδα στην περιφέρεια είναι η μόνη που μπορεί να περιγράψει τον τόπο της, τους ανθρώπους του, τις ιδέες τους τα όνειρά τους. Καμία κεντρική εφημερίδα δεν μπορεί να εκφράσει τις τοπικές κοινωνίες.

Έχοντας εκδώσει μεγάλες εφημερίδες της περιφέρειας, κατανόησα την μεγάλη ευθύνη να υπηρετείς τον τόπο σου μέσα από την σωστή προβολή των θεμάτων που έχουν ανάγκη αλλά και των προσώπων που το αξίζουν. Είδα επίσης τον εχθρό. Ήταν δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό της κάθε περιοχής που επιλεκτικά στήριζε ή υπονόμευε τον Τύπο κατά περίπτωση.

Η σχέση περιφερειακού Τύπου – πολιτικών ήταν πάντοτε άνιση. Ξεκινά από το πολιτικό προσωπικό της κάθε περιοχής που ενώ εισπράττει συνεχή καθημερινή προβολή, δεν επιστρέφει τίποτε στον αγωνιζόμενο εκδότη και φτάνει στην κεντρική εξουσία που θεωρεί πλέον τον περιφερειακό Τύπο περιθωριακό, αδύναμο και ανάξιο στήριξης. (Κανένα σχέδιο δεν εκπονούν…)

Σκέπτομαι τα παραπάνω, βλέποντας στη Διαύγεια ότι ο περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας κ. Γ. Κασαπίδης πήρε μια εξαιρετική πρωτοβουλία: Έβγαλε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης του περιφερειακού Τύπου και στις μέρες της πανδημίας ενίσχυσε Μέσα Ενημέρωσης ακόμα εκτός των ορίων του (πολύ σωστά αν αφορούν προβολή του τόπου του). Ευθύς εξ αρχής λέγω ότι άμεσα πρέπει να τον μιμηθούν και άλλοι Περιφερειάρχες.

Ωστόσο, η καλή αυτή εικόνα είχε μια μαύρη τρύπα: Πάλι στην Διαύγεια, διαπιστώνει κανείς ότι από το πρόγραμμα έχει εξαιρεθεί η ιστορική εφημερίδα “Πρωϊνή” της Κοζάνης. Η εμπειρία μου, λέγει ότι ο κ. Κασαπίδης, είτε δεν έχει ιδέα για αυτόν τον αποκλεισμό, είτε τον μεθόδευσε ο ίδιος. Εναπόκειται στον ίδιο να μας δείξει, τι από τα δύο έχει συμβεί.