Δεν έδιωξαν οι φόροι τους 580.000 Έλληνες, μετά το 2009. Για ψάξτε το…

Άθλιες πολιτικές στην αριστεία, απουσία αξιοκρατίας και αναξιοπρεπείς αμοιβές εργασίας στην αγορά έδιωξαν τους νέους μας. Πότε θα το καταλάβουμε;

Να επικροτήσουμε την πολιτική συνέπεια της κυβέρνησης να προχωρήσει στις φοροαπαλλαγές του 50% του εισοδήματος και άλλων φόρων, που έταξε, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων που έφυγαν με την κρίση.

Αλλά εκτός από τη συνέπεια υπάρχει και η συνέχεια. Περισσότερο απαραίτητη. Ειδικά σε τέτοια θέματα. Και γιατί η συνέχεια είναι κάτι που θέλει πάρα πολύ συζήτηση στην Ελλάδα…

Το 2009-2010 που μας έφευγαν 100.000 νέοι στήναμε και πάλι του κόσμου τις Αρχές και τα μεταμοντέρνα υπουργεία…, για να τους επαναφέρουμε.

Μαζί τους και τους φιλόδοξους επιχειρηματικά, να ενταχθούν στο ελληνικό περιβάλλον ή, από “μετάταξη”, ξένους κεφαλαιούχους να παίξουν, στην πράσινη ενέργεια της Ελλάδας. Που τότε θα αναλάμβανε και ρόλο πρωταγωνιστή στα ενεργειακά Βαλκάνια…

Το 2012, όμως δεν βρίσκαμε συρτάρι να εξαφανίσουμε την άχρηστη χαρτούρα… της προηγούμενης κυβέρνησης.

Και ας ανησυχούσε η νέα κυβέρνηση για τη συνέχιση της μετανάστευσης νέων, κατά 50.000 κάθε χρόνο…

Ας παρακάμψουμε λοιπόν (για λίγο) την ουσία των κυβερνητικών κινήτρων στον επαναπατρισμό. Και ας μείνουμε στην τεράστια σημασία που έχει (στην Ελλάδα πάντα) η εφαρμογή τους. Και κυρίως, η συνέχειά τους ως πολιτική.

Ας δεχθούμε τώρα, ως υπόθεση εργασίας, πως οι φορολογικές απαλλαγές του 50% του εισοδήματος όσων επαναπατρισθούν μπαίνουν σε κανονικότατη εφαρμογή, από τις αρχές του 2021.

Πιστεύει κανείς ότι έστω και το 10% των 580-600.000 που εγκαταστάθηκαν, μια 10ετία πριν ή μια 5ετία και ήδη απασχολούνται, θα τα μαζέψουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2022;

Ότι οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες (ειδικά από τη Βόρεια Ελλάδα) που έχουν στήσει την έδρα τους ή και τις εγκαταστάσεις τους, στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη, στην Κύπρο ή και στην Τουρκία (μαζί με ξένους πολυεθνικούς ομίλους) θα τις σφραγίσουν και θα επιστρέψουν (με ερέθισμα τα φορολογικά κίνητρα της κυβέρνησης) μέσα στους επόμενους 24 μήνες;

Έχει τη σημασία του ο χρονικός ορίζοντας που δίνουμε. Γιατί σε 2 χρόνια, τέτοια εποχή (αν δεν έχουμε εξελίξεις νωρίτερα) περνάμε σε προεκλογική περίοδο, για τις εκλογές του 2023.

Εκλογές με απλή αναλογική. Εκλογές που είναι αδύνατο να φανταστούμε, από σήμερα, τον χαμό σε κομματίδια, κινήσεις, δεκανίκια, πολιτικές ομάδες της γειτονιάς και του καφενέ, που θα τρέχουν ένα πολύμηνο αντιπολιτευτικό μαραθώνιο, ενάντια στην κυβέρνηση και στα πεπραγμένα της.

Ας υποθέσουμε τώρα (απλή υπόθεση…) πως δεν εκλέγεται η σημερινή κυβέρνηση και την εξουσία αναλαμβάνει μια ομάδα από 3-4 σχηματισμούς, της αριστεράς και της προόδου…

Τι θα κάνει, η κυβέρνηση, την επομένη των εκλογών; Θα διατηρήσει τις φοροαπαλλαγές και τα κίνητρα Μητσοτάκη που τα έχει πολεμήσει προεκλογικά ενώ έχει απορρίψει στη Βουλή και κάθε προτροπή, της σημερινής κυβέρνησης, να εφαρμοστούν;

Έχει συμβεί ποτέ αυτό στην Ελλάδα τα 45 χρόνια της μεταπολίτευσης, για να συμβεί και τώρα;

Έχουν διατηρηθεί ποτέ ρυθμίσεις προηγούμενων χωρίς να μπει και η όποια αριστερή ή και δεξιά σάλτσα, αρκετή όμως για να αλλοιώσει όχι μόνο την ουσία αλλά και τη μυρωδιά… νομοθετημένων μέτρων που παρέλαβε;

Θα ρισκάρει δηλαδή η νέα κυβέρνηση (ειδικά η ροζ ή μαύρο-ροζ, αριστερών και άλλων αποχρώσεων) τους φόρους των φοροαπαλλαγών όταν τους έχει προϋπολογίσει για να καλύψει επιδόματα και τους διορισμούς που έταξε στους κομματικούς πελάτες και στον κομματικό στρατό της, μήπως και η ελληνική Πολιτεία εκτεθεί ή η Ελλάδα (χωρίς συνέχεια) θα χάσει την αξιοπιστία της;

Και πάμε τώρα στην ουσία του επαναπατρισμού Ελλήνων ή της επιχειρηματικής μετανάστευσης. Τι εγγυάται το μοντέλο της οικονομίας σε σχέση με όσα κέρδισαν οι Έλληνες και οι οικογένειές τους στο εξωτερικό (έστω και την τελευταία 10ετία) ή οι επιχειρήσεις μας με έδρα σε χώρες ανταγωνιστικής οικονομίας. Τίποτε. Όσο λοιπόν η ελληνική Πολιτεία παραμένει αναξιόπιστη και ανίκανη να περιφρουρήσει την οικονομία, ορθές συνθήκες ιδιωτικής εργασίας, εκπαίδευση και γενικά την παιδεία, από τον κομματικό ξεπεσμό, τα οποιαδήποτε κίνητρα επαναπατρισμού θα απασχολούν μόνο τα κανάλια της τηλεόρασης, για να γεμίζουν ώρες τηλεθέασης… Καμία άλλη αξία δεν θα έχουν.

Του Γιώργου Κράλογλου