Βουλγαροποίηση; Ποια βουλγαροποίηση…

Όταν με 2 λέβα στήνεις εταιρεία, σε 1 μήνα, με φόρους 10% ποιος απορεί για 4 δισ. ελληνικές επενδύσεις στη Βουλγαρία; Το άλλο με τη Σερβία το ξέρεις;

Οι πάνω από 150 ελληνικές εταιρείες που βρίσκονται στη Σερβία,   επένδυσαν περισσότερα από 2 δισ. ευρώ,  τα προηγούμενα 2-3 χρόνια που εμείς, στην ελληνική σοβιετία, περιμέναμε τη δίκαιη ανάπτυξη και άλλα παραμύθια για σανοφάγους…

Και σε τι μετράει το νούμερο αυτό για τη Σερβία; Τα κεφάλαια από Άμεσες Ξένες Επενδύσεις ήταν κάπου 3 δισ. ευρώ ετησίως. Και μετείχαν σε ποσοστό άνω του 6%,  στο ΑΕΠ της γειτονικής μας χώρας.

Τι δεν καταλαβαίνουμε λοιπόν; Ότι το 30-40% των ξένων επενδύσεων στην οικονομία της Σερβίας, το καλύπτουν οι Έλληνες επενδυτές;

Οι δικοί μας επενδυτές. Αυτοί που κρατάνε τα κεφάλαια σε ξένες Τράπεζες (γιατί δεν συμφέρει στις ελληνικές) και περιμένουν να βρουν λόγους να επενδύσουν στην Ελλάδα είναι μεταξύ εκείνων που κατέχουν μέρος στην πίτα και της Σέρβικης βιομηχανίας γεωργικών προϊόντων,   τροφίμων,  ποτών, κατασκευών και ενέργειας.

Της ενέργειας της Σερβίας,  μιας και στην Ελλάδα έτσι και κάνεις δουλειά,  (όχι στα βασικά δίκτυα αλλά στις όποιες εναλλακτικές μορφές της), σε περιμένουν, εφορία και ΕΦΚΑ,  με το δίκαννο…

Στη Βουλγαρία ξανά. Και επειδή έχουμε μείνει στους βουλγάρικους μισθούς και τη βουλγαροποιήση…

Ξεχνάμε όμως ότι στη Χαλκιδική,   από εδώ και πέρα,   καλό είναι να μιλάς και Βουλγάρικα, αν θέλεις να πουλήσεις σπίτια και οικόπεδα σε καλές τιμές…

Οι Βούλγαροι λοιπόν,   δεν δείχνουν να έχουν χορτάσει από τις επενδύσεις εκείνων που μεταναστεύουν από την Ελλάδα. Την Ελλάδα στην οποία κατέχουν την 5η θέση σαν αγοραστές ελληνικών προϊόντων και την 11η ως προμηθευτές.

Τρέχουν με ρυθμό ανάπτυξης που (προ κορονοϊού) πέρασε και το 4% ψάχνοντας για το 5%. Και αξιοποιούν ό,τι πόρους προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση για ξένες επενδύσεις. Τελευταία μάλιστα, προτιμούν,   μόνο όσες συνδέονται με τις τεχνολογίες αιχμής.

Αυτά για όσους έχουμε μείνει ακόμη στα περί Βουλγαροποίησης… ή νομίζουν ότι οι γείτονες ζουν ακόμη στον διχασμό ή στις θύμησες…, για τις κυβερνήσεις του βουνού.

Και ας ανεβούμε παραπάνω. Στη Ρουμανία. Περισσότερες από 500 είναι οι ενεργές επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων που έχουν επενδύσει πάνω από 2 δισ. Δεν έχουν απολύτως κανένα λόγο να αποχωρήσουν από τη χώρα αυτή. Και γιατί όταν η οικονομία τρέχει με ρυθμό ανάπτυξης (πριν την πανδημία) από 5-7%. Πού αλλού να επενδύσουν άλλωστε αυτοί που αποχωρούν από την Ελλάδα…

Παραδίπλα μας τώρα. Στα Σκόπια. Οι ελληνικές επενδύσεις (πάλι στα χρόνια της ελληνικής δίκαιης ανάπτυξης…) ξεπέρασαν τα 500 εκατ. ευρώ. Καταγεγραμμένη προοπτική είναι να διπλασιαστούν και να συντηρήσουν παρουσία στην κορυφή αν όχι την πρώτη θέση,   για την Ελλάδα,   ανάμεσα στους ξένους επενδυτές και κεφαλαιούχους τροφοδότες των Σκοπίων.

“Αλβανός τουρίστας…”. Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορούσε τότε που μαζί με τους μετανάστες Αλβανούς ανοίχτηκαν οι φυλακές τους και φόρτωσαν στην Ελλάδα της αριστεράς και της προόδου και ό,τι κακοποιό στοιχείο της παλαιάς εποχής,   που είχαν για εξαγωγή.

Πάνε αυτά. Μετά τους Ολυμπιακούς του 2004,   υπολογίζαμε ότι θα γίνει της άγριας επένδυσης… στην Ελλάδα . Το θυμάστε;

Οι εγχώριοι επενδυτές όμως προτίμησαν την Αλβανία. Και (από τότε) η Ελλάδα κατέχει,   κάθε χρόνο, την κορυφή των ξένων επενδύσεων. Την κορυφή των ξένων κεφαλαιούχων. Την κορυφή εκείνων που αξιοποιούν διεθνή και ευρωπαϊκά ειδικά επενδυτικά προγράμματα στην Αλβανία.

Εμείς σημειώνουμε,   με νόημα, μόνο την ελληνική βαριά βιομηχανία και ειδικά την ελληνική ενεργοβόρα βιομηχανία,  που βρήκε λύσεις κόστους παραγωγής στην Αλβανία.

Τι κάνουμε εμείς; Ενώ πέφτουμε στα γόνατα και σταυροκοπιόμαστε, να μη χάσουμε συνάλλαγμα 4-5.000.000 τουριστών από τις πρώην κομμουνιστικές Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία και Σκόπια (που ως Ανατολικό μπλοκ δεν ήξεραν και τι είναι το διαβατήριο…) έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ,   ως αξιωματική αντιπολίτευση,  με το,  ” ή εμείς ή αυτοί” και τη “δρακογενιά” του σε βολτίτσες…, στα χωράφια της κυβέρνησης του βουνού. Τι να κάνει; Μια ωραιότατη εκδρομή στα σημερινά Βαλκάνια. Να τα καμαρώσει και η “δρακογενιά”. Και,  αν μπορεί, να φέρει περισσότερους τουρίστες,   πρώην κομμουνιστές. Άσχημο θα ήταν;

Του Γιώργου Κράλογλου