Ανάπτυξη; Ποιος θέλει ανάπτυξη…

Ναι, αλλά έχετε και κάποια χρέη, θα μου πεις;

Ε, και; Ποιος σκάει για 365 δισ. ευρώ. Και ποιος ζει ποιος πεθαίνει, στα 100 χρόνια που θέλουμε να ξεμπερδέψουμε με τους τόκους για τα χρέη αυτά…

Τον Δεκέμβρη όμως -θα σου πω εγώ- “τσεπώνουμε” 650 δισ. από τα κέρδη των “τοκογλυφικών” Τραπεζών της Ε.Ε. στα ελληνικά ομόλογα.

Και τότε να δεις μοιρασιές σε επιδόματα… Για να μη σου θυμίσω τα 72 δισ. για την ανάκαμψη.

Σκοτωμός θα γίνει το 2022. Από το καλοκαίρι του 2021 θα αρχίσουμε τις υποσχετικές… των επιδομάτων. Της μοιρασιάς, εδώ και εκεί….

Τι νομίζεις; Από την μια τσέπη τα βάζουμε και από την άλλη να τα βγάζουμε. Αυτό δεν κάνουμε και με τα αυθαίρετα.

Στο γράψαμε και χθες. Βαράμε κατακούτελα όποιον πιάσουμε το καλοκαίρι. Και του τα επιστρέφουμε μετά τις πλημμύρες του χειμώνα!!!

Πάνε 5 χρόνια τώρα που δίνουμε επιδόματα από όσα φορολογήσαμε τα προηγούμενα 10 χρόνια. Χωρίς έργα. Χωρίς δουλειές. Χωρίς παραγωγή. Χωρίς ανάπτυξη. Να είναι καλά τα δανεικά…

Ναι, αλλά είσαστε κάτω από τον πάτο της Ε.Ε. σε παραγωγή και στον πάτο των Βαλκανίων και της Αφρικής, θα μου ξαναπείς…

Δεν έχουμε όμως φουγάρα, θα σου απαντήσω. Δεν έχουμε την καταραμένη την βιομηχανία. Δεν σκάμε για δική μας παραγωγή. Και γιατί να σκάμε; Βγάζουμε κάτι λίγα, (για να λέμε πως κάτι κάνουμε) και από εκεί και πέρα αγοράζουμε…

Άκου ντόπια κρεμμύδια και πατάτες; Τι είμαστε, χαχόλοι; Ότι θέλουμε το αγοράζουμε από τους γείτονες. Από αυτοκίνητα μέχρι και ηλεκτρικό ρεύμα. Από την Αλβανία την Βουλγαρία και την Τουρκία άμα λάχει…

Τι τους έχουμε τους γείτονες στα Βαλκάνια. Κομμουνιστές είναι οι άνθρωποι, να τους αποφεύγουμε; Καπιταλιστές είναι. Και μάλιστα της τελευταίας 15ετίας.

Για ρώτα τι χαρές κάνουνε οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί όταν μας δίνουν τις χιλιάδες φορολογικού κωδικούς, για να ξαλαφρώσουμε από την κρατικοδίαιτη σοβιετία της Ελλάδας;

Ναι αλλά δεν έχετε μισθούς της προκοπής στην Ελλάδα, θα μου πεις. Και γι αυτό το σχέδιο Πισαρίδη ζητάει να προσεχθεί η καλή, σταθερή και σοβαρή μισθωτή εργασία.

Τρίχες, θα σου απαντήσω. Πρόβλημα μισθωτής εργασίας, στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα δημιουργηθεί για τους πάνω από 1.000.000 κρατικούς υπαλλήλους (υπουργεία, ΔΕΚΟ, εισηγμένες ΔΕΚΟ, κρατικούς Οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου με κομματικές διοικήσεις…, Περιφέρεια και τοπική αυτοδιοίκηση).

Πρόβλημα μισθωτής εργασίας είχαμε, έχουμε και θα έχουμε μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά βρήκαμε λύση. Να είναι καλά η επιδοματική μας πολιτική.

Την ξεκινήσαμε στην κρίση με δανεικά. Την μεγάλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ την 5ετία 2015-2019, στην πλάτη της μεσαίας τάξης, των μικρομεσαίων και των επαγγελματιών.
Και τώρα, (την ευχή μας…, στο Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. και τα 72 δισ.) θα δούμε πως θα κάνουμε τα επιδόματα καθεστώς. Στην Ελλάδα δεν είναι δύσκολο.

Θα μου πεις ίσως πως υπάρχει και άλλη λύση για σωστή μισθωτή εργασία και στον ιδιωτικό τομέα. Μειώνεις κράτος με κλείσιμο άχρηστων Οργανισμών και με ιδιωτικοποιήσεις. Και ανοίγεις δρόμο για επενδύσεις, ενισχύοντας τις ιδιωτικές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.

Ναι, αλλά αν μειώσεις το κράτος χαλάς την σούπα των κομμάτων και των προεκλογικών προγραμμάτων. Αυτών που εγγυώνται αμείωτη μισθωτή εργασία στο κράτος. Και δημιουργείς πρόβλημα “μισθωτής εργασίας” στους κρατικούς υπαλλήλους, πράγμα που δεν σε συμφέρει.

Γι’ αυτό σου λέω, τι να την κάνει την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Μπελάς είναι. Πρέπει να αλλάξεις από την αρχή την αγροτική σου παραγωγή. Έτσι όμως τινάζεις στον αέρα μαγαζιά και μαγαζιά της μαύρης αγοράς. Πρέπει να ξαναχτίσεις την βιομηχανία στην Ελλάδα. Έκανες όμως αμάν…, 40 χρόνια, να την γκρεμίσεις και να διώξεις κάπου 300-400.000, επιδέξια στελέχη, στις αγορές του σωστού κόσμου. Πρέπει να καταργήσεις τα κρατικά μονοπώλια στο ρεύμα, στα νερά, στις μεταφορές και όπου αλλού βολεύεις τον κομματικό σου στρατό. Τι πρόβλημα όμως έχεις όταν, μπορεί να χρωστάς 365 δισ., αλλά σκουπίζεσαι με χαρτί υγείας, από την Ιαπωνία…

Του Γιώργου Κράογλου