Ο τεράστιος μύθος της Βραζιλίας που «απογείωσε» το ποδόσφαιρο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών
Η καρδιά του Πελέ «σίγησε» και η μπάλα σταμάτησε να κυλάει στο χορτάρι.
Η ψυχή του τεράστιου Βραζιλιάνου είναι στα χέρια του λυτρωτή Χριστού και όλος ο κόσμος θρηνεί την απώλεια του Βραζιλιάνου μύθου.
Ο Πελέ δεν είναι πια ανάμεσα μας και η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη και απέραντη στεναχώρια σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Ο 82χρονος θρύλος της Εθνικής ομάδας της Βραζιλίας και της Σάντος, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Άλμπερτ Αϊντσάιν του Σάο Πάολο, έχοντας δίπλα του την οικογένεια του.
Οι δύο κόρες του, ο γιος του και η σύζυγος του ήταν δίπλα του μέχρι την τελευταία στιγμή σε αυτή την άνιση μάχη και η είδηση του θανάτου του Πελέ, κυριαρχεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου.
Ο Πελέ πάλεψε γενναία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του πιο δύσκολου αγώνα και ένα είναι το σίγουρο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πια ίδιο χωρίς τον «βασιλιά».
Νοσηλεύτηκε για πολλές μέρες και έστειλε μηνύματα αισιοδοξίας πως θα τα καταφέρει, αλλά τούτη τη φορά νικήθηκε.
Υπήρξε μια εμβληματική μορφή που υμνήθηκε απ’ όλους τους λαούς της οικουμένης και όχι άδικα. Αγαπήθηκε όσο λίγοι και δικαίως.
Η τεράστια καριέρα του δεν χωρά σε λέξεις. Αρκεί να πούμε μόνο τούτο. Τρία Μουντιάλ σήκωσαν τα χέρια του δημιουργώντας τον μύθο.
Η πατρίδα του, η Βραζιλία, βιώνει ένα μεγάλο πένθος αποχαιρετώντας έναν λαϊκό ήρωα. Αυτός ήταν ο Πελέ για τους Βραζιλιάνους αλλά και για όλους εκείνους που αγαπούν το ποδόσφαιρο.
Είναι βέβαιο πως ο κόσμος θ’ αποχαιρετήσει τον θρύλο όπως του πρέπει.
Το «10» στα χέρια του λυτρωτή Χριστού.
Ποιος ήταν ο Πελέ
Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο (πορτογαλικά: Edson Arantes do Nascimento, γεννήθηκε 23 Οκτωβρίου 1940 – 29 Δεκεμβρίου 2022) γνωστός ως Πελέ (πορτογαλικά: Pelé), ήταν Βραζιλιάνος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Έχει αναγνωριστεί ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών από τη FIFA[1] και τη Δ.Ο.Ε. και ευρέως θεωρείται ως ο μεγαλύτερος στην ιστορία του αθλήματος.
Γνωστός και ως ο «Βασιλιάς του Ποδοσφαίρου», κατέχει επίσης τον τίτλο «Αθλητής του Αιώνα» από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Το 2000 σε παγκόσμια δημοσκόπηση της FIFA στο διαδίκτυο για την ανάδειξη του καλύτερου ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, ήρθε δεύτερος πίσω από το Ντιέγκο Μαραντόνα, ενώ αντίθετα, στην ψηφοφορία της «FIFA Football family» και των αναγνωστών του περιοδικού «FIFA Magazine» ο Πελέ ήρθε πρώτος. Τα ατομικά του επιτεύγματα και οι διακρίσεις του τον κατατάσσουν ως τον πιο διάσημο και δημοφιλή όχι μόνο στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία αλλά και στο σύνολο του κόσμου των Σπορ.
Το «Μαύρο Μαργαριτάρι» (Pérola Negra) έχει ψηφιστεί ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS) λαμβάνοντας 1.705 πόντους, με δεύτερο το Γιόχαν Κρόιφ με 1.303.
To 1999 εξελέγη Ποδοσφαιριστής του Αιώνα μετά από ψηφοφορία των νικητών (1956–1999) της Χρυσής Μπάλας του περιοδικού France Football.
Παρά τις πιέσεις που ασκούσαν οι μεγάλοι σύλλογοι της Ευρώπης για να τον αποκτήσουν, ο Πελέ παρέμεινε στη Σάντος σχεδόν 18 χρόνια λόγω της αγάπης για την ομάδα, αλλά και της απαγόρευσης που εφάρμοσε η κυβέρνηση της χώρας, η οποία τον χαρακτήρισε εθνικό θησαυρό.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε όλους τους ομαδικούς και ατομικούς τίτλους που διεκδίκησε και απέκτησε πρωτοφανή παγκόσμια φήμη ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που είχε μέχρι τότε παρουσιαστεί ήδη από τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής του. Έκλεισε την καριέρα του στις ΗΠΑ το 1977, όπου αγωνίστηκε για τρεις σεζόν αυξάνοντας κατακόρυφα τη δημοτικότητα του ποδοσφαίρου, οδηγώντας και άλλους σπουδαίους παίκτες να πράξουν το ίδιο εκείνη την περίοδο. Λειτούργησε ως παγκόσμιος πρέσβης για το άθλημα από την αρχή της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας και οι δύο σύλλογοι που αγωνίστηκε έκαναν περιοδείες σε πολυάριθμες χώρες για να συμμετάσχουν σε φιλικά παιχνίδια.
Ο Πελέ αγωνιζόταν ως δεύτερος επιθετικός, αλλά λειτούργησε και ως επιθετικός μέσος. Η τεχνική κατάρτιση και η αθλητικότητά του έχουν επαινεθεί παγκόσμια, και κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε χαρακτηριστικά όπως την άριστη ντρίμπλα και πάσα, την εξαιρετική του ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, τη δημιουργικότητά του, αλλά και τη μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα, στοιχεία που τον προσδιορίζουν ως τον πληρέστερο όλων.
Συνολικά, σύμφωνα με την RSSSF (αναθεωρημένα στοιχεία 2022), σημείωσε 1.303 τέρματα σε 1.392 αγώνες κατά τη διάρκεια της ενεργού δράσης του κατατασσόμενος στους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών.
Η καταξίωσή του στο ανώτατο επίπεδο ήρθε με τη συμμετοχή του στα Παγκόσμια Κύπελλα με την εθνική του ομάδα κατακτώντας τον τίτλο τρεις φορές, ο μόνος ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει κάτι τέτοιο. Ανεπανάληπτο είναι το γεγονός ότι η κορυφή του κόσμου ήρθε πρώτα σε διεθνές επίπεδο σε ηλικία πριν τη συμπλήρωση των 18 χρόνων του στη διοργάνωση του 1958 και ακολούθησε η καταξίωση σε συλλογικό επίπεδο.[25][26][27] Το 1962 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής, τραυματίστηκε στον αγώνα με την Τσεχοσλοβακία και δεν συνέχισε στη διοργάνωση.
Το 1966 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας είχε ανάλογη τύχη στον αγώνα με την Πορτογαλία. Το 1970 σκόραρε σε τέταρτο συνεχόμενο Κύπελλο και ήταν ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης που συγκέντρωσε όλες τις ιστορικά κορυφαίες ποδοσφαιρικές δυνάμεις σε κατάσταση ισχύος.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας παρέμεινε κοντά στο άθλημα ως πρεσβευτής του αλλά και διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ και η UNICEF.[29][30] Για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο και στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το Τάγμα Αξίας της FIFA, όπως και το Ολυμπιακό Τάγμα.
Περισσότερο από τα γκολ, τα τρόπαια και τις διακρίσεις, τα πολλαπλά ρεκόρ κόσμου, ορισμένα από τα οποία παραμένουν ακατάρριπτα μέχρι και σήμερα, την αγάπη και τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των φιλάθλων προς το πρόσωπό του, ακόμα και δεκαετίες μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, είναι η κληρονομιά του στο άθλημα αυτή που έχει αφήσει τις πιο μόνιμες εντυπώσεις.