Η ενασχόληση του Γ. Κασαπίδη με την αυτοδιοίκηση έφερε στο προσκήνιο κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του που ακόμη κι άνθρωποι που πίστευαν πως γνώριζαν, πολύ καλά, το «καλό παιδί», κομπλιμέντο που τον συνόδευε όλα τα προηγούμενα χρόνια στην κεντρική πολιτική σκηνή, σήμερα, αναθεωρούν κι εκφράζουν την απογοήτευση και δυσαρέσκειά τους. Υποστηρίζει πως κάνει έργα που γίνονται για πρώτη φορά στην Δ. Μακεδονία όμως κανείς δε τα βλέπει ούτε καν τα αισθάνεται. Κατακεραυνώνει όλους τους προηγούμενους αυτοδιοικητικούς παράγοντες της περιοχής, για μια σειρά παραλείψεων που βάζουν εμπόδια στα “μεγαλεπήβολα” σχέδια του αλλά για τις δικές του καταστροφικές ευθύνες, ως βουλευτής, καμία, απολύτως, κουβέντα. Ζητεί προτάσεις απ’ αυτούς που του ασκούν κριτική, ως δείγμα, δήθεν, ανωτερότητας κι ενότητας, τις οποίες, στη συνέχεια, απορρίπτει είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω δικών του λανθασμένων εκτιμήσεων που μπορεί να τον εκθέσουν αν τις αποδεχτεί εκ των υστέρων. Εκνευρίζεται όταν στριμώχνεται κι εκτοξεύει σοβαρά υπονοούμενα και κατηγορίες για πολιτικούς του αντιπάλους τις οποίες ανασκευάζει ή αποσύρει, άρον – άρον, όταν οι θιγόμενοι του ζητούν να τις αποδείξει. Δίχως ίχνος αυτοκριτικής, θεατής των εξελίξεων, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την περιοχή, ακολουθώντας πιστά – και μόνο – τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, πλέκοντας το εγκώμιο εκπροσώπων της κάθε φορά που επισκέπτονται την περιοχή, διακατέχεται από μια ψευδαίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς. Ξεκάθαρα αποκομμένος από την πραγματικότητα, με αλαζονική συμπεριφορά και με ανεξήγητη έπαρση, βάσει των μέχρι τώρα χαμηλότατων επιδόσεών του ως Περιφερειάρχης, δείχνει εγκλωβισμένος στη δική του “πραγματικότητα”, από την οποία αρνείται πεισματικά να αποδράσει, εις βάρος όλων ημών των υπολοίπων. Με πλούσια παρασκηνιακή δράση, που επιφέρει διακρίσεις κι ίντριγκες όχι μόνο μεταξύ των αυτοδιοικητικών συνεργατών του αλλά και σε άλλους χώρους/τομείς, ο Γιώργος είναι πλέον ένας κοινός θνητός, όπως εμείς οι υπόλοιποι. Το «καλό παιδί» μας τελείωσε…
Η Χύτρα