Από το αλησμόνητο “τα δικά μας παιδιά” στη γνωστή “καραμέλα” για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Ούτε κουβέντα όμως για οριζόντιες μειώσεις χαρατσιών…
Αν θέλετε οριζόντιες μειώσεις φόρων μέχρι και κατάργηση ΦΠΑ τραβάτε κατά Πολωνία μεριά.
Η συντηρητική κυβέρνηση, έσβησε τον ΦΠΑ σε τρόφιμα και λιπάσματα και τον πήγε στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα στο πετρέλαιο στη θέρμανση και στο ηλεκτρικό, όπως παρουσίασε με πίνακα (την πιο κατάλληλη στιγμή) ο “Αρχέλαος”, στο προχθεσινό μας σημείωμα.
Toν μεταφέρουμε για να στηρίξουμε και αυτά που θα πούμε στη συνέχεια.
Να συμφωνήσω ότι δεν ωφελεί να κάνουμε συγκρίσεις με την Πολωνία, τη Ρουμανία, την Τσεχία και γιατί όχι, με τη Βουλγαρία ή άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες (που απολαμβάνουν και τώρα τα μεγαλύτερα κομμάτια από την πίτα των επενδύσεων στην Ευρώπη με μισθολογικά πρώην Ρουμάνικα, Βουλγάρικα) αλλά να δούμε, ταυτόχρονα και πού το πηγαίνουμε εμείς στην οικονομία πάνω στο άθλιο “καρότσι” της πολιτικής με τη μια δημοσιονομική κρίση πάνω στην άλλη.
Να διερωτηθούμε όμως, γιατί η Πολωνία συνειδητοποίησε (σε όλη την έκταση που πρέπει) ότι έχει χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και προς τούτο κάνει οριζόντιες καταργήσεις ή μεγάλες μειώσεις στον ΦΠΑ και εμείς αδυνατούμε να ομολογήσουμε την ίδια κατάσταση;
Τι είναι αυτό που δεν μας αφήνει να δούμε ότι είμαστε βιοτεχνική χώρα, σχεδόν στο 100%. Το δε 1,5% των μεγάλων μεγεθών και με όγκο τζίρου επιχειρήσεων δεν αρκεί να αλλάξει την κατάσταση.
Μήπως επειδή η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα αλλά συμβαίνει να έχει πλούσιους Έλληνες…, (όπως μας χαρακτήρισε ο Βέλγος Ζακ Ρογκ της ΔΟΕ, το 2005) ή γιατί η ολιγαρχία μας έχει τόσο μεγάλη έκταση που κάνει δυσδιάκριτα τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα…;
Ας το κατανοήσουμε και ας το εμπεδώσουμε.
Είμαστε μια πρώην βιομηχανική χώρα που χρειάζεται εδώ και τώρα νέα εκβιομηχάνιση, γιατί φτάσαμε στο σημείο να αναζητάμε (εκτός από την ενέργεια στα Βαλκάνια και αλλού) και κάθε μορφής πρώτη ύλη για να δουλέψουν μέχρι και επιπλάδικα ή οικοδομή μιας και είναι πολύ μετρημένες οι δυνατότητές να την καλύψουμε από δική μας παραγωγή.
Αλλά η εκβιομηχάνιση που λέμε μαζί με την αποκατάσταση της αποεπένδυσης (αυτής που πρόσθεσε στην ανεργία άλλους 400-500.000 πρώην εργαζόμενους) απαιτεί 100-150 δισ. κεφάλαια τα οποία είναι στον δρόμο και έρχονται…, όπως ακούμε από το 2011!!
Είμαστε μια χώρα με ατυχέστατη αγροτική οικονομία αφού κάθε πρωτοχρονιά έχουμε τους αγρότες στους δρόμους (έστω και με τη συνοδεία 2-3 κομμάτων) να μας εξηγούν για ποιο λόγο θα συνεχίσουμε να φέρνουμε σκόρδα, κρεμμύδια και πατάτες από την Τουρκία, το Ισραήλ και όπου αλλού οι αγρότες τα πάνε καλά.
Είμαστε μια χώρα με 1.100.000 ανέργους που τους “κρύβουμε” στατιστικά και βγάζουμε όσους θέλουμε να δείξουμε στον λαό για να μη νομίζει πως δεν πάμε καλά…
Τους επιδοτούμε όμως από τον κορβανά και στη συνέχεια τους παραδίδουμε στη μαύρη οικονομία για συμπλήρωμα, με όσο-όσο μεροκάματο και όποτε τους χρειαστεί…
Είμαστε χώρα που τα έτοιμα των νοικοκυριών στις Τράπεζες πήγαν στα 43 δισ. το 2021 και μαζεύτηκαν από τα κρατικά χαρτζιλίκια.
Έμειναν δε εκεί επειδή η κακιά ώρα στην Ελλάδα είναι πολιτικό θέμα και ως πολιτικό, ποτέ δεν αργεί…
Τι μας κάνει λοιπόν και δεν βλέπουμε ότι τα δικά μας χαμηλά και μεσαία εισοδήματα ή τα ευάλωτα νοικοκυριά είναι πάνω και από το 90% της οικονομίας μας;
Μήπως η πλουτοκρατία που βλέπει το ΚΚΕ από το 1950 ή η ολιγαρχία που ήθελε να πατάξει ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012, αλλά δεν πρόκανε…
Κατά την άποψή μας στο μέτρο που επιτρέπουν τα αναγκαία δημοσιονομικά μας και τα ανεκτά για την οικονομία μας δανεικά η μόνη λύση είναι η οριζόντια μείωση ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, Ειδικών Φόρων Καυσίμων και έκτακτων ή πάγιών χαρατσιών. Έτσι θα αποφύγουμε (αν το θέλουμε πολιτικά…) και τις “μαϊμούδες” πληττόμενους (λόγω του γνωστού αχταρμά σε κριτήρια επιλογών). Στην περίπτωση που τα δημοσιονομικά δεν το επιτρέπουν, ας ρωτήσουμε Πολωνούς, Ρουμάνους και Τσέχους πώς βγήκαν πέρα, κόβοντας άχρηστο κράτος. Οι δανειστές και η Κομισιόν θα συμφωνήσουν.
Του Γιώργου Κράογλου