Άρθρο του Βουλευτή Κοζάνης και Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Πάρι Κουκουλόπουλου, στην Εφημερίδα «Το Παρόν της Κυριακής»:
Σαράντα τρία χρόνια μετά τις πρώτες ευρωεκλογές στην Ελλάδα του 1981, σε τρεις εβδομάδες ανοίγει ξανά, για δέκατη φορά στην ελληνική ιστορία, η κάλπη των ευρωεκλογών. Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η θέση της Ελλάδας σε αυτήν είναι τα κεντρικά ζητούμενα. Η ενιαία αμυντική πολιτική της Ε.Ε. έχει ζωτική σημασία για την πατρίδα μας και πρέπει να προχωρήσει στο δρόμο της υλοποίησης. Το ίδιο ισχύει για το διαρκές ζητούμενο της σύγκλισης μεταξύ των κρατών μελών, η οποία αποτελεί το κορυφαίο στοιχείο συνοχής της Ένωσης. Ποια είναι, λοιπόν, η θέση της Χώρας μας σήμερα στην Ε.Ε.;
Μερικές μόνο ενδεικτικές αναφορές είναι αποκαλυπτικές. Ξεκινώντας από το υπέρογκο κόστος ζωής, η αγοραστική δύναμη του ελληνικού λαού κατατάσσεται προτελευταία στην Ε.Ε., έχοντας κατρακυλήσει στην 26η θέση μεταξύ των 27 χωρών. Η διαφορά επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, με τις τράπεζες να συσσωρεύουν υπερκέρδη δισεκατομμυρίων. Το μερίδιο των μισθών είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ε.Ε., ενώ το μερίδιο των κερδών μεγεθύνεται συστηματικά, φτάνοντας να είναι το τρίτο υψηλότερο ανάμεσα στα κράτη μέλη. Καταβάλλουμε τις δεύτερες υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες υγείας στην Ε.Ε., ενώ οι γιατροί του Ε.Σ.Υ. έχουν τους χειρότερους μισθούς στην Ευρώπη, πάνω μόνο από τη Βουλγαρία.
Η πατρίδα μας είναι ουραγός της Ε.Ε. στο ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Στις τρεις χειρότερες χώρες σε όλη την Ε.Ε. όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Εκτεθειμένη όχι μόνο πανευρωπαϊκά, αλλά διεθνώς, για ζητήματα Κράτους Δικαίου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η δυσώδης υπόθεση των παρακολουθήσεων που ανέδειξε ο Πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά και οι σοκαριστικοί χειρισμοί στην τραγωδία των Τεμπών. Υπόλογη σε θέματα διαφάνειας, με εν εξελίξει έρευνες ακόμα και για τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αλλά και τον ΟΠΕΚΕΠΕ να έχει τεθεί σε ευρωπαϊκή εποπτεία λόγω κακοδιαχείρισης. Απομακρυσμένη από καλές πρακτικές ενεργειακής δημοκρατίας άλλων ευρωπαϊκών κρατών, δίνοντας τον ηλεκτρικό χώρο – “δώρο” σε πέντε ισχυρούς.
Μπροστά στα αμείλικτα δεδομένα, υπάρχουν δύο δρόμοι. Από τη μια ο αδιέξοδος, με την αλαζονική άρνηση της πραγματικότητας που μάταια επιχειρεί η Κυβέρνηση. Τα επίπλαστα διλήμματα και τα επικοινωνιακά ευφυολογήματα δεν αποτελούν παρά εμπαιγμό της δοκιμαζόμενης κοινωνίας. Είναι, άραγε, δυνατόν ο κ. Μητσοτάκης να επιχαίρει υποστηρίζοντας πως «η Ελλάδα δεν είναι πρωταγωνιστής στην ακρίβεια, άσχετα αν ο πολίτης αισθάνεται ότι υπάρχει ακρίβεια»; Για ποια αποκατάσταση της αξιοπιστίας στην πολιτική συζητούμε, όταν ένας Πρωθυπουργός μεταφράζει ως δείκτη ευημερίας τις μετακινήσεις πληθυσμού για το Πάσχα, εμμένοντας σε ισχυρισμούς περί “ελληνικού θαύματος”, που καταρρίπτονται από κάθε ανεξάρτητο φορέα και πρωτίστως έρχονται σε αντίθεση με όσα βιώνουν οι συμπολίτες μας.
Σε όλο αυτό που ζούμε με την Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη πρέπει να μπει ημερομηνία λήξης. Απέναντι στη ραγδαία αναδιανομή πλούτου υπέρ των λίγων ισχυρών και στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων προς όφελος των ολιγοπωλίων, απαιτούνται πειστικές απαντήσεις. Χρειάζεται μια εναλλακτική κυβερνητική διέξοδος, με σοβαρό, τεκμηριωμένο και σύγχρονο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης. Όχι μια καρικατούρα “αντιπολίτευσης”, βολικό “σωσίβιο” σωτηρίας του κ. Μητσοτάκη. Στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουμε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη, η ποιότητα και αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα, οι ίσες ευκαιρίες στην ευημερία, ο σεβασμός των δημοκρατικών κεκτημένων, δεν αποτελούν πολιτική ουτοπία. Είναι ζωτικές ανάγκες ενός λαού που αξίζει να σηκώσει ξανά κεφάλι με περηφάνια και την 9η Ιουνίου έχει τη δύναμη να το αποδείξει, εις πείσμα όλων όσοι τον θεωρούν δεδομένο στη σταθερότητα της μιζέριας. Στις ευρωεκλογές στέλνουμε μήνυμα Αλλαγής.