Θα μπορούσε να είναι αντιγραφή του σεναρίου Γοργόνες και Μάγκες.
Αθηναίοι καταφτάνουν σε ένα μικρό νησί για να αγοράσουν κτήματα, έχοντας πληροφορίες πως θα αξιοποιηθεί τουριστικά.
Στην περιοχή μας δεν έχουμε θάλασσά, αλλά έχουμε φιλόξενους ανθρώπους.
Και ακόμα πιο φιλόξενους πολιτικούς, που μπορούν να δώσουν τα πάντα για μια θέση στον ήλιο.
Σε πρωταγωνιστικό ρόλο μια κατασκευαστική εταιρία και 180 περίπου άδειες για φωτοβολταϊκά πάρκα.
Γέμισε λοιπόν ένα μικρό χωριό του Δήμου Σερβίων, εκτός από τους τοπικούς, με επενδυτές από την Κηφισιά το Μαρούσι το Χαλάνδρι και γενικότερα των βορείων προαστείων. Ανάμεσα τους πρόεδροι μεγάλων ομίλων, αντιπρόεδροι, καλλιτέχνες, εργολάβοι και πολλοί άλλοι από το λαμπερό σταρ σίστεμ.
Στη μεγάλη παρέα των επενδυτών, αιρετοί του Δήμου Κοζάνης και οι οικογένειές τους, καθώς και η οικογένεια υψηλόβαθμου διορισμένου στελέχους σε θέση ευθύνης της αποκεντρωμένη Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας .
Όλων των κομματικών αποχρώσεων.
Κατά σύμπτωση ήταν οι ίδιοι αιρετοί που υποστήριξαν με θέρμη στο Δημοτικό συμβούλιο Κοζάνης και κατάφεραν την παραχώρηση, στην εν λόγω εταιρία, μεγάλης έκτασης στο Δήμο Κοζάνης και σε προνομιακή τιμή, όπως υποστηρίζουν πολλοί.
Το αποτέλεσμα της ιστορία μας έχει δυο σκέλη.
Το πρώτο σκέλος αφορά στο ερώτημα, εάν είναι νόμιμο να καταστρέφεις ένα δάσος για να κάνεις φωτοβολταϊκά πάρκα. Γιατί ξέχασα να σας πω, ότι η επένδυση πραγματοποιείται στο περιαστικό δάσος του χωριού, που κάποιος υπάλληλος το χαρακτήρισε δασική έκταση. Άρα νόμιμα, όπως υποστηρίζει η εταιρία που στήνει για λογαριασμό των επενδυτών τα φωτοβολταϊκά πάρκα, κόβει τις βελανιδιές. Την απάντηση δεν θα τη δώσω εγώ αλλά η δικαιοσύνη, μιας και οι κάτοικοι του χωριού εκεί θα προσφύγουν.
Όπως επίσης δεν θα σχολιάσω την συμμετοχή των αιρετών, των διορισμένων κομματικών στελεχών ή των οικογενειών τους, στη βάση του νόμιμου-παράνομου. Όποιος έχει στοιχεία στον εισαγγελέα.
Όμως μπορώ να πω ότι δεν είναι ηθικό. Η καλύτερα είναι ανήθικο.
Είναι ανήθικο όταν πολιτικά είσαι αυτός που εγκρίνει το επενδυτικό πλάνο μιας εταιρίας, η αυτός που επιβλέπει εάν τηρούνται οι όροι μιας επένδυσης, να επενδύεις παράλληλα στην εταιρία αυτή. Στο φινάλε ποιον εξυπηρετείς; Το δημόσιο συμφέρον ή την ιδιωτική σου επένδυση;
Θα ήθελα ομως να ακούσω και την άποψή των πολιτικών της περιοχής. Των βουλευτών, του περιφερειάρχη της αντιπολίτευσης. Ξεκάθαρα χωρίς ναι μεν αλλά.
Όπως θα ήθελα να ακούσω και την άποψη των κομμάτων που είτε τους διόρισαν, είτε τους στήριξαν.
Δεν ξέρω πως αισθάνεστε εσείς. Εγώ αισθάνομαι απέχθεια και οργή.
Δεν ξέρω πως αισθάνονται οι συνεργάτες τους, οι φίλοι που τους στήριξαν, οι ψηφοφόροι που πίστεψαν σε ενότητες, πορείες προς τα μπροστά και μεταβάσεις.
Δεν ξέρω πόσο προσβεβλημένος πρέπει να αισθάνεται ο πολίτης αυτής της έρμης περιοχής όταν προσπαθούν πάνω στην αγάπη του για την ποδοσφαιρική ομάδα της Κοζάνης, να χτίσουν άλλοθι.
Δεν ξέρω πόσο φτύσιμο στη μάπα μπορούμε να ανεχθούμε ακόμα!
Ξέρω όμως ότι ποντάρουν στη λήθη του κόσμου. Έλα μωρέ ο κόσμος ξεχνάει, λένε. Και μπορεί να έχουν δίκιο. Η ιστορία όμως θυμάται και ευτυχώς καταγράφει
Του Περικλή Αλειφέρη