Εκτός από τον πρόεδρο Ζελένσκι, ο οποίος καλείται στις αμέσως προσεχείς μέρες να λάβει δραματικές αποφάσεις και να απαντήσει στα τελεσίγραφα του Βλαντιμίρ Πούτιν, σε κρίσιμο σταυροδρόμι αποφάσεων βρίσκεται πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της τριετούς θητείας του στη διακυβέρνηση της χώρας και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Αίφνης χθες για πρώτη φορά ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τόνισε στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασής του ότι ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει.
Αίφνης, επίσης, άρχισαν οι διαρροές για φερόμενα ευρήματα μυστικών δημοσκοπήσεων, από τα οποία προκύπτει άνοδος έπειτα από πολύ καιρό των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του ρωσόφιλου κόμματος του Κυριάκου Βελόπουλου. Αίφνης, επίσης, επανήρθαν στο προσκήνιο οι διαρροές για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθώς αυτός που εκπόνησε ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης δυσκολεύει πολύ σε δύσκολους καιρούς την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχουμε λοιπόν για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ πιθανό αμέσως μετά το Πάσχα να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, έναν χρόνο πριν από την τυπική λήξη της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης; Ολοι οι έκτακτοι λόγοι που θα μπορούσε να ονειρευτεί ένας πρωθυπουργός προκειμένου να δικαιολογήσει μία έκτακτη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία συντρέχουν: πόλεμος, ενεργειακή κρίση, επισιτιστική κρίση, πανδημία. Το θεωρητικό ερώτημα που προκύπτει με αφορμή τον προβληματισμό που αναπτύσσεται είναι το εξής: Μπορεί κάποιος να αποφασίσει εκλογές, όταν o ορίζοντας είναι θολός και συννεφιασμένος και δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για να προβλέψει ποια γεγονότα θα μεσολαβήσουν από την κήρυξη των εκλογών έως τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης; Ασφαλώς και θα πρόκειται για προεκλογική εκστρατεία μέσα στην ομίχλη! Στην ομίχλη της απλής αναλογικής, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ένα άλλο ερώτημα, επίσης, που τίθεται είναι ποιο θα είναι το διακύβευμα της εκλογής. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι, με φόντο τον πόλεμο, το ερώτημα «πού ανήκει η Ελλάς;» είναι το ιδεώδες για τη Νέα Δημοκρατία. Οπως επίσης και το δίλημμα σταθερότητα ή περιπέτεια. Δύο σκέψεις εδώ: Και αν η έκβαση του πολέμου, οι συνθήκες στην αγορά -όπου αυτή τη στιγμή υπάρχει στάση εμπορίου-, οι ελλείψεις τροφίμων και η παγκόσμια επισιτιστική κρίση, σε συνδυασμό με την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας, αλλάξουν τη σκέψη των Ελλήνων και από κει που ήθελαν μονοκομματικές κυβερνήσεις, τώρα θελήσουν πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας, τότε τι γίνεται; Σε ό,τι αφορά δε το ερώτημα «πού ανήκει η Ελλάς;», το οποίο κάποιοι έχουν μπει στον πειρασμό να θέσουν στον ελληνικό λαό, οι δημοσκοπήσεις -Kapa Research, Interview- δείχνουν ότι οι Ελληνες είναι βαθιά διχασμένοι απέναντι σε αυτό το ερώτημα, καθώς στον πόλεμο της Ουκρανίας πάνω από τους μισούς ζητούν ουδετερότητα!
Εάν ανοίξει προεκλογικά συζήτηση και χωριστούμε σε ρωσόφιλους και ουκρανόφιλους, δυτικούς και ανατολικούς, ας μην υπάρχει αμφιβολία: Θα αυξηθεί η συσπείρωση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα αυξηθεί και η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό σημαίνει στις πρώτες κάρτες της απλής αναλογικής. Από την άλλη, όμως, στα επιχειρήματα αυτά για τον συννεφιασμένο ορίζοντα του 2022 ο πρωθυπουργός, προκειμένου να αποφασίσει πότε θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, μπορεί να προτάξει το εξής επιχείρημα: Οπως φαίνεται, τόσο το 2022 όσο και τα επόμενα χρόνια ο ορίζοντας δεν θα είναι ποτέ καθαρός.
Το ξέφωτο που ονειρεύονται πολλοί δεν θα υπάρξει ποτέ, καθώς ζούμε πλέον σε έναν κόσμο αβέβαιο. Μόλις έληξε η πανδημία, ήρθε ο πόλεμος! Το περίμενε κανείς; Ακόμη ένας λόγος για να επισπεύσει τις αποφάσεις του ο κύριος Μητσοτάκης είναι η επισιτιστική κρίση. Είναι πολύ πιθανόν από τον Σεπτέμβριο και μετά, ίσως ίσως ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι, οι Ελληνες, όπως και υπόλοιποι Ευρωπαίοι, να αναζητούν στα ράφια των σούπερ μάρκετ αγαθά πρώτης ανάγκης, όπως το ψωμί ή τα ζυμαρικά, και είτε να είναι πανάκριβα είτε να παρατηρείται έλλειψή τους. Ποιος πρωθυπουργός θα ήθελε να κάνει εκλογές μέσα σε τέτοιες συνθήκες; Οπου φύγει, φύγει. Φυγή προς τα εμπρός, εννοείται. Και αυτό σημαίνει εκλογές το συντομότερο, προτού έρθει ο Αρμαγεδδών. Υπό αυτές τις περιστάσεις, ίσως οι εκλογές να είναι μία κάποια λύσις.
Ειδικά όταν το εκλογικό σώμα λέγεται ότι συσπειρώνεται γύρω από τις κυβερνήσεις όταν αυτές προχωρούν σε εκλογές σε συνθήκες κρίσης. Και αυτός όμως είναι ένας κανόνας που χρειάζεται επιβεβαίωση στις τελευταίες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που ζούμε.
Σε κάθε περίπτωση, εφόσον ο πρωθυπουργός το αποφασίσει, αυτές θα είναι οι πιο αβέβαιες εκλογές που έχουμε ζήσει ποτέ, καθώς ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα σε αυτή τη νέα κατάσταση και τι γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, θα μεσολαβήσουν και θα επηρεάσουν τους συσχετισμούς από τις εκλογές με απλή αναλογική έως τις δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική. Επισημαίνεται ότι ο μίνιμουμ χρόνος που θα μεσολαβήσει μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κάλπης ανέρχεται σε 67 ολόκληρες μέρες. Ολόκληρος πολιτικός αιών δηλαδή.
Του Μανώλη Κοττάκη